عشقم دوستت دارم

سلام

این وبلاگ هدیه ی تولد من بود ب عشقم

البته کوچکترین هدیه ای ک میتونستم بهش بدم

ولی حالا نمیدونم چرا...شاید واقعا خدا میخواد ک ما با هم نباشیم ...الان از هم دوریم 

من واقعا دلم براش تنگ میشه ومیخوام تمام حرفای ناگفته ام رو.تمام کارای روزمره ام رو براش بنویس

.

.

مهدی جونم دلم برات ی ریزه شده همسری

عاشقتم

اینو واسه کسایی مینویسم ک میان تو وبلاگ ما و نظر میدن واز هیچی خبر ندارن وزود قضاوت میکنن

من و مهدی ی زمانی با عشق باهم بودیم

خوش بودیم...میگفتیم میخندیدیم...هیچی باعث نمیشد خوشیمون بهم بخوره...هرچیز کوچیک باعث خندمون میشد...جفتمون تو اوج غم از دست دادن عزیزمون بودیم وهمین باعث میشد درد هم رو بفهمیم و همو درک کنیم وهر کدوممون باعث میشدیم طرف مقابلمون غم ب دلش راه نده وبتونه غمی ک داره رو فراموش ک نه.فقط یکم کمترش کنه...اینجوری شد ک ما باهم بودیم وروز ب روز عاشق هم میشدیم...فارغ از هرفکری بودیم وفارغ از هر دغدغه ی ذهنی ای...روزگار خوشیمون طولی نکشید ک همه چی یهو بهم ریخت...خونواده ی اقا مهدی اومدن وسط ما...اومدن و گفتن یا معصومه یا ما...مهدی هم گفت یا هردوتون یا هیچکدوم...شاید حرفش زیادی منطقی بود...خلاصه ی داستان این بود ک بادخالت های خونواده همه چی بهم ریخت...مهدی روز ب روز از من دور تر میشد...ب قول خودش دوسم داشت ولی نمیتونست رو حرف اونا حرفی بزنه...میگفت باباش آقش کرده ومامانش بهش گفته شیرمو حلالت نمیکنم...نمیدونم چرا انقد سنگ جلومون پرت میکردن ولی من هیچوقت کسی ک باعث شد عشقم ازم دور بشه رو نمیبخشم هیچوقت

اینجوری شد ک مهدی ب کل دل کند از من

دور ودورتر شد...الان در حال حاضر شمارمم رفته تو لیست سیاه گوشیش

اونی ک ی روزی صدای من بهش ارامش میداد...اونیکه ی روزی حتی نفس کشیدنش هم بخاطر من بود الان شده کسی ک دیگه منو نمیخواد

دلم از این میسوزه ک خیلی زود رفتم تو سطل اشغال زندگیش

بخاطر همینه ک میگم لعنت ب هرچی عشقه

بخاطر همینه ک از خودمم متنفرم ک بعداز این همه مدت زندگی .عاشق شدم

لعنت ب هرچی عشقه

حتی عشق من ک دلم واسش خیلی تنگ شده وهنوزم منه احمق باتمام وجودم دوسش دارم